week twee

tweede week peru

De volgende etappe is Nasca. bekend van de kilometerslange lijnen en enorme figuren die tijdens de nascacultuur in de woestijn zijn gegraven. Ze zijn alleen goed te bekijken vanuit een klein vliegtuigje: volstrekt onverklaarbaar en daarom fascinerend.

We wandelen in het stadje ook buiten het gebied waar je als toerist wordt verwacht en we zijn dan toch wat onzeker of het wel veilig is. We krijgen van de mensen op straat wel weer advies waar we het beste kunnen lopen. Maar het is duidelijk niet normaal, in een keramiekatelier vroegen ze waar onze gids was. Leuk en bijzonder keramiek maken ze al eeuwen in Peru, met wat nieuw aangekocht werk gaan we de komende weken nog fijn rondtrekken.

Met de nachtbus vertrekken we naar Arequipa. Arequipa is een maatje kleiner dan Lima, maar er wonen toch nog wel een miljoen peruanen. Het heeft een prettig stadscentrum met alles er op en er aan, heerlijk wandelen, eten en drinken. Hier zien we ook voor het eerst de besneeuwde Andes-toppen van 6000 plus, vanuit onze hotelkamer. We zien ook weer een grote demonstratie van allerlei lagere beroepsgroepen georganiseerd in bonden, tegen inkomensongelijkheid. Dat herkennen we wel, we hebben inmiddels veel povere buitenwijken gezien. Door de aanhoudende economische groei trekken veel mensen naar de steden, waar genoeg werkgelegenheid is. Het minimumloon bedraagt nu ongeveer 180 euro per maand, maar er is nog veel informele economie.

In het Catalina klooster leren we dat de nonnen heerlijk gebak bakken om zo in hun onderhoud te voorzien. Er leeft nog een klein groepje dat je als toerist niet te zien krijgt.

Hoewel het in de winkelstraten en op markten redelijk schoon is, zie je buiten de steden enorm veel plastic troep langs de weg liggen, ook in natuurgebieden. We merken ook wel het besef dat men dit niet OK vindt, maar opruimen is nog wel een megaklus. Wij starten met opruimen samen met onze gidsen op een dagje trekken. We verzamelen plastic flessen en dumpen ze in een daarvoor bestemd oud olievat op het dorpsplein aan het eind van de wandeling.

Onderweg naar de Colca canyon overbruggen we in een paar uurtjes 2200 meter hoogte. We zien alpaca's, lama's en vicuna's die leven van vegetatie op 4000 m. Heel bijzondere boompjes en planten zien we hier op de hoogvlakte. Daarna dalen we af in de Colcavallei waar we een hotel met supermooi tourgids-uitzicht krijgen. Ton wordt gratis achterna gezeten en bespuugd door de huisalpaca.

De vallei werd al heel vroeg intensief bewoond, mogelijk gemaakt door een beschermd klimaat met regen van de Andes aan de noordkant. De dorpjes zijn later door de Spanjaarden ingericht met een vierkant straatpatroon en verplicht te bezoeken kerk. Maar de bevolking heeft veel van de oorspronkelijke cultuur behouden, inclusief klederdracht in felle kleuren. Fijn voor ons maar rampzalig voor de boeren is het natte seizoen dit jaar helemaal niet nat, veel van de oogst gaat mislukken. Er is wel een breed palet aan gewassen, quinoa, aardappel, bonen, mais, gerst in veel varieteiten.

We treffen een bijzondere gids, iets tussen socioloog, bekeerde rocker en spraakwaterval. Hij benoemt op basis van talloze wetenschappelijke argumenten Peru als de bakermat van de beschaving en de Colcavallei als het centrum daarvan. Het is ook wel een uniek gebied. In het deel van de vallei dat we de volgende dag bezoeken gaat de Colcarivier door een diepe kloof. We zien indrukwekkende vergezichten met grote hoogteverschillen, compleet met rondvliegende condors.

Vandaag gaan we in het dorp op bezoek bij Josefina en Oswaldo. Ze zijn hun boerenbedrijfje aan het omtoveren in een recreatief centrum. Leuk om Spaans te oefenen, limabonen te doppen en de koe te melken. We zien dat in zo'n dorp veel samen wordt geregeld. Daarna vertrekken we naar Puno en het regent zowaar! Terwijl we toch al twee weken in het regenseizoen geen drup hebben gevoeld is het onderweg onweer en hagel. Wat een veelzijdig land!