Mumbai, Nashik, Ellora, Ajanta

Ons vliegtuig kon moeilijk wegkomen uit de kou en mist van Nederland. Met vertraging kwamen we aan in ons hotel in Mumbai, 4 uur 's nachts. De volgende dag zijn we maar meteen in het ritme meegegaan, al kwamen we wat langzaam en bibberig op gang. Maar 's middags gaan we met de bus naar de Dharavi sloppenwijk, en daarna verder met een streetfood tour. Dus we hebben eerst de alledaagse dingen geprobeerd. Dharavi is een hechte gemeenschap waarin ook veel bedrijvigheid zit, kunststof recycling, pottenbakken en leerproducten hebben we gezien. De mensen zitten op de grond te werken. Ze wonen en werken ongelofelijk dicht bij elkaar daar tussen het afval. Je beweegt je door heel nauwe gangetjes, achter iedere doek of golfplaat wonen mensen. Door het grote contrast wordt er niet echt contact gemaakt. Streetfood eten is een stuk vrolijker. Met een eenvoudige basis van brood, aardappel of linzen kun je allerlei smakelijke dingen maken, alleen de spices moet je niet vergeten. We blijven in beweging door de binnenstad en maken en passant ook de trein in het spitsuur mee. Voor ons is dat ongekend fors duw- en trekwerk om je plek te veroveren, maar iedereen blijft vriendelijk. Onder het rijden staan de deuren open, dan kun je wat meer "frisse" lucht krijgen en naar buiten hangen. Ergens in een station bij de ingang ligt een dode te wachten, met een doek bedekt.
De volgende dag doen we de officiële tour door Mumbai. Veel Britse vergane glorie, in India was de Brexit al ongeveer 70 jaar geleden. Maar je kunt met iedereen wel minimaal een beetje in het Engels praten. We maken een lange dag in deze enorme stad. Uiteindelijk gaan we met onze gids ons een beetje oriënteren op kleren voor de bruiloft die we gaan bijwonen. In een grote traditionele dameskledingzaak staan alleen maar heren te helpen. Het wordt uiteindelijk meer dan alleen oriënteren. Oud en nieuw doen we op het strand bij ons hotel, met z'n tweetjes tussen nog zo'n 20 miljoen Mumbaiers. Nieuwjaarsdag starten we de eerste etappe, naar Nashik. Onderweg bezoeken we de eerste tempel. Schoenen uit, beetje rondhangen en fotootje maken met de Indiërs. Rond Nashik ligt 1900 hectare wijngaard en we bezoeken Sula, de grootste wijn producent. Het is voor veel Indiërs een mooi uitstapje. Het is een groot professioneel bedrijf en de wijn smaakt goed. Het wordt nog wel wat met Indiase wijn. De volgende dag staat Ellora op het programma. Daar ligt een serie tempels die volledig uit de basaltrotsen gehakt zijn. Onze gids neemt zijn werk zeer serieus en we worden experts op het gebied van hindoeïsme, boeddhisme en jainisme. Het beeldhouwwerk is indrukwekkend en het complex is al 1500 jaar lang een bijzondere religieuze plek. We lezen in de krant dat de taxichauffeurs in hongerstaking zijn omdat ze niet meer op het terrein mogen rijden. We begrijpen wel dat het met de groeiende stroom van vooral Indiase toeristen het allemaal te hectisch wordt. Ajanta is de voorloper van de Ellora grottempels. Het is nog veel ouder complex en ligt meer verborgen in een mooi rivierdal. Hier zijn ook heel bijzondere fresco's bewaard gebleven, uniek door de expressie en beweging van de figuren. Het is ooit herontdekt door Engelse soldaten die op tijgerjacht waren. Onze overnachting is daarna in Jalgaon, meer een gewone stad zonder toerisme. Maar we maken daar wel een vrolijke en kleurige Hare Krishna manifestatie mee in een enorme tent. We gaan nieuwsgierig kijken en worden enthousiast verwelkomd en helemaal naar voren bij het podium neergezet. Er wordt gedanst en gezongen, en natuurlijk geld ingezameld. De preek hebben we net gemist.