Maheshwar, Udaipur, Pushkar, Jaipur

Van Jalgaon naar Maheshwar is een flinke etappe via kleinere weggetjes. Gelukkig hebben we GPS want ook onze chauffeur Jagat kent de weg niet. Maheshwar is een rustig historisch stadje langs de Narmadarivier. Hier zijn bijna alleen Indiase bezoekers. Vanaf een bootje zien we de ghats, de stoepen voor het wassen van lijf en kleren. Er is een mooi paleis en een fort aan het water. Maheshwar was eigenlijk een mooie tussenstop op de weg naar Udaipur in Rajastan. We bezoeken eerst nog het grote fort Chittorgarh. Het staat op een natuurlijke smalle heuvelrug van 5 km lang in de vorm van Terschelling. Binnen de muren zijn paleizen, prachtige tempels en torens, waterbekkens, een dorp en een wildreservaatje. We hebben een mooi uitzicht en ook een mooie vrouwelijke gids, Parvati. Daarna gaat het verder naar Udaipur. In die prachtig rond een meer in de bergen gelegen stad is helaas het centrum volledig dichtgeplakt met winkels en toeristenreclame. Vanaf het meer van een afstandje is het wel prachtig. We bezoeken ook het enorme paleiscomplex van de Maharana's (koningen) van deelstaat Mewar. Een mix van vijfhonderd jaar luxe inrichtingen, uitbundig, kleurig en een enorme mengelmoes. We zien toevallig ook de heerser wegrijden achter het stuur van een elektrisch wagentje, al telefonerend.

Tot nu toe prima ervaringen met het eten. De vegetarische prutjes zijn heerlijk, daarbij rijst, soepjes en plat brood. Het ontbijt is voor ons een combi van yoghurt met fruit, ei en Indiase happen. Ze beschermen ons goed tegen al te pittige bestellingen ("medium spicy"). Ze combineren zout, pittig en zoet op allerlei verrassende manieren. We zijn goed bezig zonder wijn en weinig bier of vlees. Carla wil ook de oploskoffie nog wel vervangen door massala chai, thee met melk en specerijen als kardemom, kruidnagel, gember en kaneel.

Gebouwen in India zijn een enorme mengelmoes van strak modern, uitbundig historisch, schreeuwerig commercieel en van kleine stenen woningen tot ruïnes, takkenhutten, golfplaat, tenten of alleen maar een zeil. In mumbai bovendien ook grote woontorens en extreem dure appartementen. Niemand stoort zich aan de rommel en de voor ons detonerende watertanks, reclameborden, koopwaar, kabels en masten bij monumenten. Afval en stof is er zoveel dat niemand op het idee komt er iets aan te doen. Overal op straat handkarren, rikshawtaxi's, bedelaars, motoren, koeien en altijd tientallen van de 1,2 miljard inwoners. De vrouwen en meisjes meestal in felle kleuren en glitters, de mannen westers.

Carla heeft in Mumbai een sari gekocht, alleen het topje moet nog gemaakt worden. In Udaipur zien we een klein lingeriezaakje in een buitenwijk, waar een groepje vrouwen zit te praten. Carla informeert, maar ze doen geen naaiwerk. Een jonge vrouw die prima Engels spreekt, zegt dat haar moeder thuis wel naaiwerk doet. We gaan mee en overleggen uitgebreid wat de bedoeling is. Dan hebben snel een deal met Roma en haar moeder. De volgende dag is het klaar.

Onderweg naar Pushkar maken we een stop bij de rode tempel van Ajmer. Hier is geen Shiva of Krishna, maar een compleet ander beeld te zien. Het is een enorme gouden maquette van de wereld volgens de Jain religie met een magische berg, vliegende olifanten, optochten, tempels en nog veel meer. De Jain leven heel sober en strikt vegetarisch, maar hier hebben ze zich echt helemaal uitgeleefd.

Pushkar is een bedevaartsplaats, als hindoe moet je er minstens een keer zijn geweest. Dagelijks komen duizenden mensen om zich ritueel te wassen en daarna de Brahmatempel te bezoeken. Brahma is de schepper bij de hindoes, de belangrijkste god. Maar er is maar 1 tempel aan gewijd en die staat hier. Pushkar is ontstaan bij een klein meertje en rondom zijn allemaal ghats, de wasstoepen. De pelgrims kunnen logeren in de vele andere tempels in het stadje. Verder zijn er vooral veel winkels en kramen met souvenirs en kunnen ze een dromedarisritje maken. Er is verder een dromedarisracestadion en er is sinds kort een nieuwe kabelbaan naar de tempel van Savitri, de eerste vrouw van Brahma. We gaan echter onze eerste flinke wandeling in het buitengebied maken. Jaipur is met 3 miljoen inwoners een grote stad vergeleken met Pushkar (30.000). Het oude hart is de zogenoemde "pink city", meer terra cotta eigenlijk, met vierkant straatpatroon uit de achttiende eeuw. Je kunt hier uitgebreid shoppen, Ton slaagt met twee lichte broeken en Carla met een roze legging. Aan de noordkant van Jaipur ligt het magnifieke amber fort met een koninklijk paleis en in de omringende heuvels enorme vestingen en muren. Het was het machtigste en meest welvarende koninkrijk van Rajasthan. Op de rug van een olifant moet je als officiële gast naar boven klimmen. Het prachtig gelegen paleis uit de 16e eeuw zou je moderne luxe architectuur kunnen noemen. Verschillende stijlinvloeden, ook Europese, kun je terugvinden. Er zijn twaalf royale appartementen voor de vrouwen van de maharadja rond een gezellige binnenplaats. Overal hellingbanen, trappen en bovengangen waar je ongemerkt elkaar kunt bespieden. In de stad is er ook nog een groot paleis van later datum. Heel bijzonder is het daarbij gelegen observatorium met een gigantische zonnewijzer en veel andere grote sterrenkundige instrumenten. Het lijkt op moderne kunst in marmer, maar dateert uit circa 1730.