richting Bangkok

We gaan verder naar het zuiden en komen in Mae Sariang. Het wordt steeds minder toeristisch. Het is de zondag van het feestweekend voor de Thai. Buiten het dorp ligt een terrein waar het dorpsfeest wordt gehouden. We zijn de enige westerlingen. Er is een podium met een bandje, maar er komt pas publiek als de lokale talenten de kans grijpen om te zingen en dansen. Verder is er een uitstalling van de dikste pompoenen en rijstaren, een stand met rijstpelmachines, een loterij van het Rode Kruis en nog enkele kermisattracties voor groot en klein. Er wordt ook een oude Thaise film geprojecteerd en er is natuurlijk voldoende eten en drinken.

Het hoogtepunt is echter het Thais boksen. Dit wordt serieus aangepakt volgens de regels is onze indruk. Zowel met de vuisten als met voeten en knieen wordt er gewerkt. We zien een aantal wedstrijden, ook eentje waarin twee vrouwen elkaar ongenadig bevechten. Het is een belevenis om het samen met de dorpsbevolking mee te maken, maar we schrikken toch wel van de verdwaasde en beurs gemepte gezichten als de boxers de ring verlaten.

Verder langs de mooie bergachtige route naar het zuiden komen we in Mae Sot. We passeren een groot vluchtelingenkamp waar vooral Birmezen zitten. De bamboehutjes staan dicht op elkaar en er is een omheining met prikkeldraad. Langs de weg zijn een aantal politieposten. Wij worden als overduidelijke westerlingen niet gecontroleerd. Illegale Birmezen lopen het risico te worden opgepakt en over de grens gezet, waar ze vervolgd worden. In Mae Sot zien we ook veel legale Birmezen die vooral houten en stenen siervoorwerpen verkopen of in het stadje werken. De sfeer in deze grensplaats met verschillende bevolkingsgroepen is veel minder dorps.

We gaan door met de bus naar Ayuttaya, nog maar anderhalf uur van Bangkok verwijderd. Het is een plek waar we nog even rustig in een hangmat in de tuin kunnen lezen. Toch kunnen we het niet laten om de fiets te pakken en de stad te bekijken. Ayuttaya ligt op een eiland omringd door rivieren. Het was ooit de grote hoofdstad van Thailand en rijk door de internationale handel met onder andere Nederland. De stad staat vol bakstenen tempelruines in ruime parken. Ze zijn scheefgezakt en vervormd en lijken soms wel half gesmolten.

We gaan ook kijken bij een olifantenkraal zoals vroeger werd gebruikt om ze te trainen voor oorlogen. Nu is het een opvangcentrum voor tamme olifanten die niet meer worden gebruikt in de bosbouw. We kijken rond hoe ze olifanten verzorgen en trainen. In de kraal staat een moederolifant met een loslopend jonkie. We kunnen wat spelen met dit kind van enkele honderden kilo's. Hij houdt van krijgertje en soms worden we klem gezet. Carla wil een houten olifantenstoel kopen.

We brengen de laatste drie dagen van onze reis in Bangkok door. Vanaf de gouden berg, een centraal uitkijkpunt zien we een indrukwekkende, moderne stad. Er worden nog steeds nationale feestdagen gevierd. Bij het monument voor de democratie worden manifestaties gehouden. Thailand is politiek verdeeld in rood en geel, maar ook hier komen we er niet goed achter voor welke idealen ze staan. De aandacht is vooral gericht op de politici en hun persoonlijke gedrag en belangen. De Roden houden een lange demonstratie voor de rehabilitatie van ex-premier Taksin die wegens corruptie moest vertrekken. De dag erna is er een grote aanhankelijkheidsbetuiging aan de koning. De Thai zijn gek op hun 82 jaar oude koning, de aanhangers gaan in het roze. Ton inspecteert de stand van het ministerie van energie. De koning had al op driejarige leeftijd een voorkeur voor duurzame energiebronnen. Op een foto zit hij met een vriendje een stuwdam van modder in een plas te bouwen. Het grote paleis en de tempels in Bangkok zijn nog veel rijker versierd dan we tot nog toe hebben gezien op onze reis. Ton vindt het nu echt smakeloos worden.

Met onze nicht Ellen bezoeken we ook Patpong, de rosse buurt. We gaan bij een bar binnen waar enkele mooie meisjes wat onwennig op een verhoging staan te dansen. Ook zijn er enkele dames die af en toe een spelletje doen met onder andere pingpongballen, kaarsen en bananen. Er is weinig gevoel voor theater en weinig contact met het publiek. We zijn niet opgewonden geraakt van het Bangkokse nachtleven.

We hebben Thailand oppervlakkiger bezocht dan de andere landen. De Thai lijken het meest in Westelijke richting te zijn gegroeid. Wat je nog een beetje verwacht aan exotische sfeer hebben we niet echt meer kunnen vinden. De commercie heeft vooral in Bangkok hard toegeslagen. Maar het is een prachtig land met aardige mensen.

Hoe is het nu allemaal gelopen? Eigenlijk hebben we de route die we van plan waren probleemloos kunnen doen. Je wordt goed geholpen en mensen hebben altijd de tijd voor je. Ze zijn soms wat verlegen, maar niet echt gesloten. We hebben nergens agressie, dreiging of arrogantie meegemaakt. Wel veel enthousiasme en echte belangstelling. Er wordt enorm ontwikkeld en gebouwd op ieder mooi terrasje horen we wel iemand hameren of zagen. Voor bezoekers zijn er steeds weer nieuwe mogelijkheden. Dat het niet meer zo was als vroeger vinden wij niet erg, en de Aziaten vast ook niet. De meeste reizigers die we tegenkomen zijn jonger dan wij. Maar we hopen dit soort reizen nog vaker te kunnen doen.

We zijn inmiddels veilig thuis gekomen en dus ook weer gewoon bereikbaar! Dank voor alle reacties en tot gauw.