1ste verslag vanaf Hongkong tot Yangshou
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Ton en Carla
21 September 2009 | China, Yangshou
Hoera we zijn op weg. Het is 13 september! Even een feitelijk verslag van de eerste twee etmalen Hongkong. We komen aan op het nieuwe vliegveld dat in zee is opgespoten. Geholpen door een mevrouw die naast ons in het vliegtuig zat vanaf Londen, pakken we de bus naar de stad. Het is loodgrijs en benauwd heet. Er staat een tyfoon kracht 3 die later op de avond aangroeit tot 8. We verkennen de wijk Wan chai. Na een restaurantje en wandeling krijgen we de eerste enorme plensbui. Gelukkig een paraplu gevonden, maar uiteindelijk zijn we zeiknat. Een onrustige nacht met jetlag volgt. Ergens knalt een ruit kapot en de storm raast rond ons hotel, een smalle toren met 23? verdiepingen. Hongkong tot nu toe is donker en heet met striemende regens., veel beton en verkeer. Dinsdag begint de eerste volle dag Hongkong. We komen nog wat wankelend uit bed en kopen op straat een broodje. We gaan naar het westelijk stadsdeel Sheung Wan en lopen een wandeling uit het boekje. Chinese tempel, met het dubbeldeks trammetje.. Een dimsum lunch in het klassieke Grand Stand in de oude Western Market. Een kijkje bij de vertrekpieren en de hoogste kantoortoren en mall. Richting Hongkong park, maar daar gaat het geweldig regenen. Bij St Johnn's katedraal krijg ik een paraplu van een mevrouw. We schuilen in het parkpavijoen en verderop in een luxe mall. Terug naar het hotel. s' Avonds naar het oostelijke stadsdeel, eten en lopen.. Het blijft redelijk droog. We zijn weer helemaal de toerist geweest vandaag. Wel goed geslapen! Dag drie ziet er redelijk uit. We gaan naar de Peak met een steile kabeltram, een must om de skyline van Hongkong te zien, als die piek tenminste niet in de regenwolken gehuld is. Een gokje, maar uiteindelijk hebben we nog een redelijk zicht op het skydek. Het leek ons aardig om daarna even op die piek de rondwandeling te maken. Oei. Na een kilometertje begint het te plenzen. Alweer houdt de paraplu ons niet droog. Kletsnat geluncht onder een zonnescherm. Later in de middag naar Kowloon, de echte Chinese wijk. Wat een enorme kluwen van winkels, eettentjes en vooral mensen. Na de lichtshow op de kade en eten terug met de klassieke veerboot. Donderdag bezoeken we opnieuw Kowloon, in het park is het bloedheet. Ik gebruik mijn paraplu als parasol en waaier. We bezoeken de markt van de levende visjes, de bloemen, en vogeltjes. We hebben genoeg gedaan in Hongkong en reizen 's middags naar Shenzen airport en daarna vliegen we door naar Guilin. Het is een heel gedoe met controles en formuliertjes. Toch is alles perfect. En op tijd geregeld.
In Hongkong zijn het vooral de jonge chinezen die zich zo westers mogelijk gedragen. Alle glamour- en statusdingen zijn hun dingen. Verzorgd uiterlijk en vastbesloten om eventuele welvaartsverschillen met westerlingen snel te overbruggen. 40-plussers zijn weinig zichbaar. De culturele eigenheden zitten in de verdrukking. Alles wordt nagemaakt en is niet van minder kwaliteit. Wat niet door westerlingen wordt begrepen komt in de verdrukking: traditionele winkeltjes en tempeltjes. Het lijkt ouderwets en voorbij, onbelangrijk.
We komen in het donker aan in Guilin. Dit voelt heel anders aan als Hongkong, meer als een provinciestad. Maar vooral echter, met minder uiterlijk vertoon en meer gewone mensen op straat. Maar ook wel wat minder westers met rare bakfietsjes en chaotisch verkeer. De hoogbouw is beperkt tot circa tien lagen, misschien om niet de competitie met de bekende karstrotsen in dit gebied aan te gaan. Het komt ook nog wel communistischer over. Dat ervaar je in de stedenbouw en ook bij de bediening in een groot hotel waar we lunchen.
Het is bijzonder hoe in China automatisch westerse conventies worden overgenomen, bijvoorbeeld bij het vliegen zijn alle rituelen gelijk, inclusief de inrichting van een vliegveld en de houding van het jonge personeel. Ook is het bijzonder om te zien hoe universeel technieken en ontwerpen worden gemaakt en toegepast. Een auto, een telefoon, een tv, internet, de inrichting van een hotelkamer, van winkels, van parken: overal lijkt dat hetzelfde.
We vertrekken de volgende dag meteen naar het bergdorpje longji, bekend van de steile en grillig gevormde rijstterrassen. Dit dorpje is volledig ingericht voor het toerisme. De lokale Yao minderheid runt hotels en restaurants, en verkoopt souvenirs en streekproducten. Het is gezellig en vriendelijk en de natuur is beeldschoon. Het plaatsje is dan ook autovrij, de houten huizen zijn allemaal traditioneel en dicht op elkaar gebouwd. We beklimmen twee uitkijkpunten en wandelen wat rond. Er is een begrafenis van iemand die kennelijk op een plekje met mooi uitzicht wil liggen. We bezoeken 's avonds een folkloristische show met een mengeling van verschillende minderheden en karaoke-elementen. We zijn daar de enige buitenlanders. Waarschijnlijk heeft dit dorpje zich onder staatstoezicht zo mogen ontwikkelen en wordt de kwaliteit van het gebodene goed gecontroleerd. Het eten is in ieder geval het beste tot nu toe. Er zijn vast veel dorpjes met of zonder minderheden die een heel ander beeld geven.
We overnachten in Longji en keren in de morgen terug naar Guilin. We gaan met een kabelbaan een berg op waar we een goed beeld krijgen van de veelheid aan karstpieken. Het is heiig maar we hebben geluk, want het kan ook echt mistig zijn. We kijken toch wel een 20 kilometer ver. Daarna gaan we nog naar een theebedrijf. We krijgen een helder verhaal over theeproductie en chinese theegebruiken. Een groot aantal van onze denkbeelden over thee blijkt fout te zijn. We zijn theemutsen. Voor straf moeten we ons laten fotograferen met een chinese hoed. In de avond lopen we rond door de parken van Guilin en bezoeken het meest kansarme restaurant tot nu toe van een klasse die we in de steegjes van Hongkong niet hebben gevonden. En nergens is hier koffie te krijgen. Carla wordt er nerveus van.
Eten in China verandert waarschijnlijk niet zo snel als vele andere zaken. De chinese eetcultuur is belangrijk en rijk en men houdt er aan vast en gaat er graag voor zitten. Met stokjes eten lukt ons heel aardig. Maar we zien toch de meest merkwaardige dingen op ons bord. Meestal lekker en goed klaargemaakt. Meestal lekkere verse groenten, hoe eenvoudig ook het menu. Een westers ontbijt echter is voor de chinese kok een ongeinspireerd gebakken ei en slap geroosterd witbrood. Ook koffie kan in China niet op tegen thee.
In Hongkong zijn het vooral de jonge chinezen die zich zo westers mogelijk gedragen. Alle glamour- en statusdingen zijn hun dingen. Verzorgd uiterlijk en vastbesloten om eventuele welvaartsverschillen met westerlingen snel te overbruggen. 40-plussers zijn weinig zichbaar. De culturele eigenheden zitten in de verdrukking. Alles wordt nagemaakt en is niet van minder kwaliteit. Wat niet door westerlingen wordt begrepen komt in de verdrukking: traditionele winkeltjes en tempeltjes. Het lijkt ouderwets en voorbij, onbelangrijk.
We komen in het donker aan in Guilin. Dit voelt heel anders aan als Hongkong, meer als een provinciestad. Maar vooral echter, met minder uiterlijk vertoon en meer gewone mensen op straat. Maar ook wel wat minder westers met rare bakfietsjes en chaotisch verkeer. De hoogbouw is beperkt tot circa tien lagen, misschien om niet de competitie met de bekende karstrotsen in dit gebied aan te gaan. Het komt ook nog wel communistischer over. Dat ervaar je in de stedenbouw en ook bij de bediening in een groot hotel waar we lunchen.
Het is bijzonder hoe in China automatisch westerse conventies worden overgenomen, bijvoorbeeld bij het vliegen zijn alle rituelen gelijk, inclusief de inrichting van een vliegveld en de houding van het jonge personeel. Ook is het bijzonder om te zien hoe universeel technieken en ontwerpen worden gemaakt en toegepast. Een auto, een telefoon, een tv, internet, de inrichting van een hotelkamer, van winkels, van parken: overal lijkt dat hetzelfde.
We vertrekken de volgende dag meteen naar het bergdorpje longji, bekend van de steile en grillig gevormde rijstterrassen. Dit dorpje is volledig ingericht voor het toerisme. De lokale Yao minderheid runt hotels en restaurants, en verkoopt souvenirs en streekproducten. Het is gezellig en vriendelijk en de natuur is beeldschoon. Het plaatsje is dan ook autovrij, de houten huizen zijn allemaal traditioneel en dicht op elkaar gebouwd. We beklimmen twee uitkijkpunten en wandelen wat rond. Er is een begrafenis van iemand die kennelijk op een plekje met mooi uitzicht wil liggen. We bezoeken 's avonds een folkloristische show met een mengeling van verschillende minderheden en karaoke-elementen. We zijn daar de enige buitenlanders. Waarschijnlijk heeft dit dorpje zich onder staatstoezicht zo mogen ontwikkelen en wordt de kwaliteit van het gebodene goed gecontroleerd. Het eten is in ieder geval het beste tot nu toe. Er zijn vast veel dorpjes met of zonder minderheden die een heel ander beeld geven.
We overnachten in Longji en keren in de morgen terug naar Guilin. We gaan met een kabelbaan een berg op waar we een goed beeld krijgen van de veelheid aan karstpieken. Het is heiig maar we hebben geluk, want het kan ook echt mistig zijn. We kijken toch wel een 20 kilometer ver. Daarna gaan we nog naar een theebedrijf. We krijgen een helder verhaal over theeproductie en chinese theegebruiken. Een groot aantal van onze denkbeelden over thee blijkt fout te zijn. We zijn theemutsen. Voor straf moeten we ons laten fotograferen met een chinese hoed. In de avond lopen we rond door de parken van Guilin en bezoeken het meest kansarme restaurant tot nu toe van een klasse die we in de steegjes van Hongkong niet hebben gevonden. En nergens is hier koffie te krijgen. Carla wordt er nerveus van.
Eten in China verandert waarschijnlijk niet zo snel als vele andere zaken. De chinese eetcultuur is belangrijk en rijk en men houdt er aan vast en gaat er graag voor zitten. Met stokjes eten lukt ons heel aardig. Maar we zien toch de meest merkwaardige dingen op ons bord. Meestal lekker en goed klaargemaakt. Meestal lekkere verse groenten, hoe eenvoudig ook het menu. Een westers ontbijt echter is voor de chinese kok een ongeinspireerd gebakken ei en slap geroosterd witbrood. Ook koffie kan in China niet op tegen thee.
-
21 September 2009 - 13:18
Juan:
Goh, wat hebben jullie alweer veel ondernomen en meegemaakt! Erg leuk geschreven en vooral een oppepper als je tegen de a.l.d. aan zit te hikken. Zitten jullie midden in het regen en orkaanseizoen of zo? Ben uiteraard erg benieuwd naar jullie verdere eet- en drinkevaringen.
Fijne tijd samen en geniet er van. Ik volg jullie "op de voet".
Groeten Juan -
21 September 2009 - 15:18
Cocky:
Hoelang zouden jullie nou wegblijven? Dit lijkt op een stedentrip. Zoveel mogelijk bezichtigen in zo'n kort mogelijke tijd....
Maar heerlijk om te lezen en als het ware met jullie mee te reizen.
lieve groet, Cocky -
21 September 2009 - 15:51
Nina:
He he, ben ik weer terug, zijn jullie weg! Klinkt allemaal erg goed daar, geniet ervan. Dikke kus, Nina -
21 September 2009 - 16:34
Marie-Louise:
Wat een leuk verslag. Gelukkig wat uitgebreider dan het verslag van jullie reis naar Indonesie.....
Gefeliciteerd met de verjaardag van Jet.
Liefs Marie-Louise -
21 September 2009 - 20:30
Joris:
Leuk te lezen over jullie enerverende trip. En dit is maar het begin, staat dus nog heel wat te wachten. Ben nu al benieuwd naar het vervolg. Prettig vervolg verder en geniet ze.
Hartelijke groet, Joris -
22 September 2009 - 21:37
René En Jannie:
Heerlijk om wat te horen, wat een belevenissen en dat 3 maanden samen! Goed eten daar hoor, gezien jullie bouw, moet daar niets meer van af... Daar regen en hier is het een prachtige nazomer, iedere dag buiten zitten en echt lekker weer. Geniet van alles en het loslaten van hier, het gaat gewoon door zoals verwacht. Dikke kus en tot het volgende bericht. R&J. XXX -
24 September 2009 - 15:36
F&A Maaike En Sander:
Hoi Ton,
Leuk om je verslagen te lezen en om zo een indruk te krijgen van het wel en wee in dat deel van de wereld.
Wanneer komen er meer foto's?????
Hier in Petten alles onder controle uiteraard ;)
Groetjes Maaike en Sander
-
25 September 2009 - 06:22
Dorathé:
Fijn dat Nederland een kikkerlandje is.
Hopelijk hebben jullie de meeste regen en wind gehad, vanaf nu strakke blauwe hemel, mooie vergezichten, good food en veel plezier met mooie ervaringen. Geniet ervan groetjes Dorathé
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
