van Hekou naar Hanoi en verder

Hekou is de grensstad langs de rode rivier. We zijn er op 3 oktober, wanneer bij volle maan het familiefeest van het midden van de herfst wordt gevierd. We vragen of we ergens even kunnen internetten en krijgen ook een Mooncakeje aangeboden. Vrij zwaar spul met onduidelijke vulling. Hekou lijkt als grensplaats wat losbandiger dan de gemiddelde chinese stad. We steken de grens naar Vietnam over en worden meteen besprongen door heren die vervoer aanbieden en geld wisselen. We doen niet geheel marktconforme zaken, maar zitten toch spoedig in een busje dat de 38 km naar het bergstadje Sapa overbrugt voor 3 euro. We zien hier ineens weer westerlingen. Sinds een paar dagen onthouding is er ook weer koffie te krijgen. Carla besluit echter te kijken of ze ook zonder koffie verder door het leven kan. Er lopen hier veel mensen van minderheden in overwegend zwarte klederdracht. Ook in leuke combinaties met motorhelmen en mobiele telefoons. Het leven lijkt hier allemaal wat gemakkelijker dan China. We wandelen in de middag naar Cat Cat, een lieflijk dorpje in het dal bij Sapa. Het is zeer kleinschalig met rijstterrassen en watervalletjes. We volgen een paadje langs een beek aangeduid als de fairy stream door een diep zijdalletje. Ton bedenkt dat een andere route terug wel aardig is, dus we gaan via een kleipaadje steil de berg op en over. In plaats van een bredere weg is er dan een nieuwe berg met tuintjes. Ondertussen hebben we veelvuldig twijfels uitgewisseld of dit wel goed gaat, maar we stuiten op een groepje fransen waarmee we uiteindelijk terug in Sapa belanden. Het laatste stukje gaat met z'n zevenen in een vijfpersoons terreinwagen. Het hele dal onder Sapa is een beschermd gebied, en ingesteld op toeristen. Je wordt regelmatig gevolgd door vrouwtjes van de zwarte Hmong-minderheid met borduurwerk en sieraden. We doen een tweedaagste wandeltocht van middelmatige zwaarte. Die tocht loopt langs de dorpjes in het dal waar Sapa op uitkijkt. Het gaat vrijwel helemaal over kleipaadjes, dwars over boerenerfjes, langs rijstveldjes en door bamboebosjes. We logeren bij een familie die in hun huis een zogenaamde homestay hebben. Het staat er vol tweepersoonsbedden met klamboes voor een beetje privacy. We helpen wat mee aan de bereiding van de maaltijd. Het wordt gekruide patat als voorafje, daarna: loempiaatjes in rijstpapier, salade van bananebloem, chinese kool, varkenspootjes met bonen, gebakken tofu met tomaat, biefjes met uitjes, varkensvlees met groente. Sojaolie wordt in grote hoeveelheden gebruikt voor roerbakken en ook om af en toe het bamboevuur onder de wok op te peppen. Rijst wordt elektrisch gestoomd en er was ook nog een gasstel. Zowel het snijden, bakken, spoelen en afwassen gebeurt op de vloer, je moet gespierde hurken hebben. Alle familieleden dragen hun steentje bij zonder merkbare communicatie. De gezamenlijke maaltijd is met z'n tienen op lage stoeltjes, met familie, gidsen en bezoekers. Het drinken van de bijbehorende neutjes rijstwijn gaat steeds door vooraf uitbrengen van intenties. Na de maaltijd hebben we nog even aan de huiskaraoke meegedaan. Dat ging opvallend vals en hard in zo'n beschermd gebied. Vanuit het nabij Sapa gelegen Laocai gaan we met de nachttrein naar Hanoi. We delen een coupe met vier personen. De trein ligt voor op het tijdschema, een makkie als je 9 uur mag doen over 400 km. Slapen gaat bij vlagen, soms lijkt het of de rails nog moet worden gelegd. In het ochtendschemer rijden we met een taxi naar ons hotelletje. In het hele straatje ligt allerlei vlees op het trottoir dat wordt uitgesneden. De taxi kan er aan het uiteinde niet langs en moet omrijden. Ook de rest van het oude centrum van Hanoi is een enorme kluwen van mensen die er dicht op elkaar wonen en werken. De trottoirs staan vol met handelswaar, mensen op krukjes en geparkeerde scooters en motoren. Om je te verplaatsen moet je de straat op, waar vooral de zwermen tweewielers langs je heen razen. Om over te steken moet je even flink wezen. Zorg dat ze je zien en blijf gewoon doorlopen, dan omzeilen ze je wel. Toch is het oude Hanoi een sfeervolle stad. Veel straten hebben bomen en er is geen hoogbouw. De stad viert haar 55-jarige bevrijding van de Fransen. Er zijn plechtigheden in de tempels van de stad. Rene Froger is niet uitgenodigd. We maken vanuit Hanoi een uitstapje naar de Parfum pagode. Het is een gebiedje met van die karstbergen die we al van China kennen. Ze liggen echter in een moerasgebied en we worden de laatste prachtige kilometers er naar toe geroeid in een soort punter. Ondanks de tropische planten lijkt het soms even op de weerribben. De heilige plaatsen liggen op de bergen en in een enorme grot. Ze zijn in slechte staat, maar er wordt ook druk gerenoveerd en gebouwd. Samen met de honderden deels vervallen en verlaten kramen met souvenirs en drank maakt het totaal een rommelige indruk. 's Avonds eten we wat chiquer met Vietnamese wijn in het restaurant dat Pieter Hammingh tipte. Het is tevens een opleidingsplek voor de minder bedeelde jongeren. Een aanrader: Hoa Sua, Ha Hoi straat 28a.